Από 16 έως 24 Οκτωβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε μικρής διάρκειας επίσκεψη μαθητών και καθηγητών του ΓΕΛ Αλικιανού στην Τουρκία, στην τρίτη κατά σειρά διεθνή συνάντηση σχολείων που προέρχονται από το Gliwice της Πολωνίας, τη Varna της Βουλγαρίας, την Καισαρεία της Τουρκίας, το Montefiascone της Ιταλίας και το Birzai της Λιθουανίας, με θέμα την ενημέρωση για τις συνθήκες ζωής που επικρατούν σε κάθε χώρα, καθώς και την ανάπτυξη δεξιοτήτων ανάγνωσης και μεθόδων στατιστικής ανάλυσης με τη χρήση υπολογιστών.
Την αντιπροσωπία μας αποτέλεσαν οι εκπαιδευτικοί κ. Παναγιώτα Σαμιώτη και κ. Στυλιανός Σταυγιαννουδάκης, και οι μαθητές Ιωάννης Αραπάκος, Μαργαρίτα Καψωμένου, Δημήτρης Ποπέσκου, Παναγιώτης Σταυρουλάκης και Ειρήνη Τσακάλοβα.
Αρχικά πραγματοποιήθηκε διήμερη επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη. Η αντιπροσωπία μας περιηγήθηκε την πόλη γνωρίζοντας από κοντά σημαντικά αξιοθέατα, μερικά από τα οποία είναι σύμβολα του ελληνισμού όπως :
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου παρακολούθησε τη Θεία Λειτουργία.
Την Αγιά Σοφιά
Το μπλε τζαμί
Το παλάτι και τους κήπους του Top Kapi
Τη γέφυρα και τον πύργο του Γαλατά
Την πλατεία Ταξίμ και την γραφική οδό του πέραν
Το Ελληνικό Προξενείο
Τη γέφυρα του Βοσπόρου
Τη Βασιλική Cisterna κλπ
Στη συνέχεια ακολούθησε το κύριο πρόγραμμα με την επίσκεψη στην Καισάρεια, όπου είναι και η έδρα του τεχνικού σχολείου υποδοχής Arif Molu. Οι μαθητές μας φιλοξενήθηκαν σε οικογένειες του τοπικού σχολείου, έχοντας την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τον παραδοσιακό τρόπο ζωής μιας τουρκικής οικογένειας, ενώ οι καθηγητές διέμειναν σε ξενοδοχείο.
Το πρόγραμμα περιέλαβε γνωριμία των μαθητών και των καθηγητών μέσα από διάφορες δραστηριότητες, παρουσιάσεις των εργασιών όλων των ομάδων για τις συνθήκες ζωής σε κάθε χώρα, ξενάγηση στην πόλη, εκδρομές σε τοπικά αξιοθέατα όπως σε θερμά λουτρά και στην εντυπωσιακή περιοχή της Καππαδοκίας, γευσιγνωσία, επίσκεψη σε τζαμιά και σημαντικά κτήρια της πόλης, όπως το τοπικό Πανεπιστήμιο. Έγιναν μαθήματα στα Αγγλικά για τη μέθοδο καλύτερης κατανόησης ενός κειμένου, καθώς και μεθόδων χρήσης εργαλείων στατιστικής ανάλυσης δεδομένων που προσφέρουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Δόθηκε η ευκαιρία της γνωριμίας της θρησκευτικής λατρείας, των ηθών και των εθίμων των μουσουλμάνων.
Οι εντυπώσεις των μελών της αντιπροσωπίας του σχολείου μας ήταν οι καλύτερες τόσο από τα αξιοθέατα όσο και από την ανθρώπινη επαφή. Δόθηκε η ευκαιρία να εδραιωθούν αμοιβαία φιλικά συναισθήματα ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών προελεύσεων, με εντελώς διαφορετικές θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές αναφορές. Επιβεβαιώθηκε η ανάγκη ανταλλαγής εμπειριών ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές, ενώ αναπτύχθηκε και καλλιεργήθηκε εντονότερα η συνεργασία και αποκτήθηκε σημαντική εμπειρία μέσα από τις κοινές δράσεις. Δόθηκε η ευκαιρία να «αγκαλιαστούν» άνθρωποι, ξεπερνώντας το φόβο του άγνωστου, μετατρέποντάς τον σε εφαλτήριο εξερεύνησης και βελτίωσης.
Σταυγιαννουδάκης Στέλιος ΠΕ04
Ταξίδι στις αισθήσεις
Όταν πρωτοέρχεσαι στον κόσμο, όντας άπειρος και αδαής από τη ζωή, όλα φαντάζουν περίεργα, ξεχωριστά, κάποια είναι εκπληκτικά και κάποια τρομακτικά. Οι αναμνήσεις δεν υπάρχουν. Σαν «άγραφος χάρτης» ρουφάς με όλο σου το είναι και με κάθε αίσθηση τις καινούριες εμπειρίες που πλημυρίζουν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα και ανασυνθέτουν τον καινούριο σου εαυτό.
Έτσι και εμείς, μια ομάδα 7 ατόμων, ξαναγεννηθήκαμε σε έναν καινούριο κόσμο. Το ταξίδι μας στην Τουρκία ήταν ένα ταξίδι σε έναν νέο κόσμο, πρωτόγνωρο. Όπως ο καινούριος άνθρωπος έρχεται στη ζωή, έτσι και εμείς στην αρχή τον αντιμετωπίσαμε με φόβο και περίσκεψη. Στη συνέχεια μας φάνηκε περίεργος και ξεχωριστός. Και στο τέλος, διαπιστώσαμε πόσο εκπληκτικός είναι και πόσο πολύ μοιάζουμε.
Η πρώτη μας επαφή με την Τουρκία ήταν η πόλη των αισθήσεων, η Κωνσταντινούπολη. Αγγίξαμε τον κοσμοπολίτικο αέρα της, γευτήκαμε τα γλυκά αλλά και πικάντικα εδέσματά της, ακούσαμε ήχους απόκοσμους από τους μιναρέδες, είδαμε τα πολυποίκιλτα υφάσματα στο παζάρι και μυρίσαμε τα μπαχαρικά της Πολίτικης Κουζίνας. Ενεργοποιήθηκαν όλες οι αισθήσεις μας. Με λίγα λόγια, βιώσαμε. ΖΗΣΑΜΕ.
Και το ταξίδι στη νέα μας ζωή δεν σταματά εδώ. Στην Καισαρεία νιώσαμε τη φιλοξενία μέσα σε έναν μέχρι τότε ξένο κόσμο, ίσως και τρομακτικό από μακριά. Από κοντά μας φάνηκε φιλικός και οικείος. Στην Καππαδοκία ζήσαμε στην ιστορία ταξιδεύοντας σε προγενέστερο χρόνο αλλά και σε διαφορετικό, σεληνιακό, χώρο. Η μαγεία μάς ακολουθούσε σε κάθε βήμα μας.
Και τελικά, νιώθοντας και βιώνοντας, ξαναδημιουργηθήκαμε. Νέοι εαυτοί, νέοι άνθρωποι. Πιο κοντά στους υπόλοιπους ανθρώπους, που μέχρι τώρα ήταν ξένοι. Κάναμε φιλίες που ποτέ δεν φανταζόμασταν. Αισθανθήκαμε τόσο έντονα όσο ποτέ πριν. Είμαστε νέοι άνθρωποι πια, αλλά πάνω από όλα είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΜΑΚΑΡΙ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ.
Σαμιώτη Παναγιώτα ΠΕ02
Δεν ήταν απλά άλλο ένα ταξίδι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωταγωνιστήσαμε σε ένα όνειρο…
Ζήσαμε αυτό που ονειρευόμασταν αλλά σε καλύτερη έκδοση…
Δεν ήρθαμε σε επαφή έναν νέο κόσμο… Συναντήσαμε το πρόσφατο αλλά και το απώτερο παρελθόν μας.
Τα μάτια μας γέμισαν από εικόνες, παραμορφωμένες από τα δάκρυα συγκίνησης βλέποντας το παρελθόν μας να περνάει από μπροστά μας σαν παραμύθι.
Ακουμπήσαμε τα πατρογονικά εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα με την λαχτάρα που το μωρό ακουμπάει στο στήθος της μητέρας του.
Μυρίσαμε τους μπαξέδες και τα μπαχαρικά, λες και ξύπναγε με κάθε εισπνοή μια παλιά ανάμνηση.
Γευτήκαμε λιχουδιές που η προγιαγιάδες μας παρασκεύαζαν με αγάπη για το γιορτινό τραπέζι.
Ακούσαμε τη βουή της ανατολής, σαν ανάσα που σφύριζε στο αυτί μας, γνώριμη για 1500 και πλέον χρόνια. Η φωνή του μουεζίνη σύριζε στα αυτιά μας πέντε φορές τη μέρα, σαν μαχαίρι που κόβει τον αέρα.
Περπατήσαμε δίπλα σε κτήρια ελληνικά στη οδό του πέραν.
Η Αγιά Σοφιά … Κάθε βλέμμα και μαχαιριά. Υπερηφάνεια ανακατεμένη με λύπη. Σαν να θέλεις να ουρλιάξεις και να πνίγεις τη φωνή σου δαγκώνοντας τη γλώσσα σου και ξεροκαταπίνοντας. Τα μάτια σου να κρεμιούνται στο μοναδικό ψηφιδωτό και αρνείσαι να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του, αφού ματώνει όπου αλλού και αν στραφεί.
Η Καισάρεια… Λες και βλέπαμε ξανά μια αγαπημένη ταινία που είχαμε δει πολλές φορές στο παρελθόν. Μας αγκάλιασαν χέρια που στα Χανιά στέκονταν σαν ξύλινα, τρομαγμένα από το φόβο του άγνωστου και του εχθρικού. Η προκατάληψη…
Μας χάρισαν χαμόγελα και ζεστασιά. Το βλέμμα της περιέργειας, της δυσπιστίας και του θαυμασμού μετατράπηκε σε βλέμμα εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού.
Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ.